Het was het wachten waard, zoals dat dan heet. En misschien maakt juist het lange wachten (voorganger en een van de mooiste platen van dat jaar Kill for Love dateert uit 2012) dat de nieuwste Chromatics een synthipop-knaller van jewelste is.
Wachten? Closer to Grey, zoals de titel luidt, liet zich vanaf 2015 inluiden door een stroom ‘komt-wel-komt-niet-komt-nooit’-geruchten. Uitstel is nog steeds geen afstel. En dus luisteren we andermaal naar een dromerig klinkende Ruth Radelet en old skool-synthesizers die hier zwoel en daar zwaar klinken.
Hoogtepuntje is de track On the Wall, een hypnotiserende cover van The Jesus & Mary Chain. Verbazing is er ook, want een uitvoering van het onuitroeibare Sound of Silence. Juist dat nummer bewijst dat The Chromatics zich overal aan kunnen wagen zonder af te dwalen van hun eigen geluid.
Tenslotte betekent chromatiek zoiets als een uitbreiding van de diatoniek door het gebruik van verhogingen en verlagingen van tonen met (ongeveer) een halve toonafstand.
