Gallagher is al weer 24 jaar geleden overleden en in plaats van na zijn dood een stroom van releases er uit te gooien wordt er met zijn erfenis wel zorgvuldig omgesprongen.
Aangezien live Rory bijna altijd goed was, zijn in dezen eigenlijk alleen Wheels Within Wheels en de eerste schijf van Notes From San Francisco noemenswaardig, aangezien deze onuitgebracht studiowerk bevatten. Blues is hier een fijne aanvulling bij,
Verkrijgbaar als dubbel lp en in een enkele en driedubbele cd, De laatste is een hebbedingetje met 36 niet chronologisch opgenomen tracks, die variëren van live-opnamen van Rockpalast en The Old Grey Whistle Test en BBC-sessies uit 1973 tot studio-outtakes zoals opener Don't Start Me Talkin' , dat afkomstig is van de Jinx-sessies of Tore Down en Prison Blues van de Blueprint-sessies.
Een aantal nummers zijn rariteiten en elders verschenen. Zo stamt I’m Ready bijvoorbeeld van Muddy Waters London Sessions.
Ook valt ons weer een aantal akoestische tracks ten deel. Veelal uit de sessies waarvan de elektrische variant het album haalde. Het is altijd een genot om Rory Gallagher te horen spelen, ook vijftig jaar nadat het eerste Taste Album het licht zag.
Blues is dan ook op sommige momenten een feest van herkenning en op andere momenten een verrassend zoekplaatje aangezien de varianten van het zelfde nummer die Rory speelde nogal eens konden verschillen van elkaar.
Blues is daarmee een heerlijke plaat geworden.
