De Londense
multi-instrumentalisten Marcus Mumford, Ben Lovett, Winston Marshall and Ted
Dwane richtten Mumford & Sons op in 2007.
De ‘gewone’ popmuziek bezetting
werd aangevuld met traditionele folk instrumenten zoals de banjo en mandoline.
Inmiddels heeft de groep al dusdanige faam vergaard dat een beetje
muziekliefhebber er al niet meer omheen kan. Grote festivals als Glastonbury en
Bonnaroo doen ze al jaren succesvol aan. Grote concertzalen verkopen moeiteloos
uit en worden ronduit plat gespeeld. Kortom, Mumford & Sons is een begrip
en naar het nieuwe album Delta is dan ook reikhalzend uitgekeken.
Het album voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. Na de eerste paar tracks,
die veel weg hebben van Bruce Hornsby’s succesvolle sound van weleer, is het
The Wild dat alle snaren weet te raken met een heerlijke melancholische sfeer
en fantasievol arrangement. Gelukkig worden dan ook de snaren geraakt van de
banjo waardoor de folk invloeden weer even de kop opsteken. Diezelfde
melancholie is ook aanwezig op October Skies, Wild Heart en Forever.
De
afwisseling met meer commercieel geproduceerde liedjes als 42, Guiding Light,
Slip Away en Rose Of Sharon werkt balancerend en goed. De meeste liedjes zullen
vermoedelijk het best uit de verf gaan komen tijdens de live concerten die gaan
volgen. Dat zal vooral gelden voor titelsong en album afsluiter Delta. Na een
contemplatief intro volgt een lang opbouwend en stuwend slot, hét recept om een
enthousiast publiek nóg enthousiaster te krijgen.